MŁYNARCZYK ARCHITEKCI

Siedziba Gas Storage Poland sp. z o.o.

Data: Marzec 2020
Etap: Konkurs Architektoniczny
Lokalizacja: Warszawa, ul. Kasprzaka 25
Inwestor: Gas Storage Poland sp. z o.o.
Budżet inwestycji: 111’500’000 zł

Zespół autorski: Wojciech Młynarczyk, Paweł Marczak, Karol Gwiazdowski

W odpowiedzi na założony program funkcjonalny Gas Storage Poland  sp.  z  o.o.  (GSP)  oraz  Polska  Spółka  Gazownictwa sp.  z  o.o.  (PSG)  zaproponowano  realizację  kompleksu biurowego składającego się z dwóch odrębnych budynków. Skonfrontowanie  podłużnego  kształtu  działki  z  wytycznymi narzuconymi  przez  warunki  wynikające  z  Miejscowego Planu  Zagospodarowania  Przestrzennego  rejonu  Czyste zaowocowało lokalizacją obiektów w obszarze ograniczonym dwiema przeciwległymi osiami widokowymi. Północną część terenu  inwestycji  od  strony  ul.  Kasprzaka  pozostawiono wolną od zabudowy, eksponując bryłę istniejącego kościoła. Uzyskana  w  ten  sposób  przestrzeń  stanowi  przedpole  dla frotowej elewacji budynku przeznaczonego na potrzeby spółki GSP. Przeciwległy, południowy kraniec działki zajmuje budynek przeznaczony dla spółki PSG. Analiza sąsiadującego terenu położonego na wschodzie potwierdziła słuszność przyjętego założenia polegającego na zamknięciu planowanej funkcji w dwóch budynkach odpowiadających gabarytem istniejącemu układowi urbanistycznemu Gazowni. Równocześnie dzięki temu zabiegowi została ukształtowana nowa pierzeja ulicy Bema, wyznaczająca  zabudowę  po  zachodniej  stronie  inwestycji. Odsunięcie  kubatury  od  granicy  działki  pozwoliło  także  na zachowanie kameralnego charakteru miejsca zważywszy na niskie zabudowania po przeciwnej stronie ulicy. 

Projekt zakłada wzniesienie dwóch budynków o identycznych wymiarach: 46,4 m długości, 24 m szerokości i 32,8 m wysokości umieszczonych  nad  wspólnym  garażem  podziemnym. Budynki  powiązano  systemem  komunikacyjnym  na  terenie z  zaplanowaną  zielenią  towarzyszącą  i  elementami  małej architektury.

Budynki biurowe są współczesną interpretacją kontekstu architektonicznego Gazowni Warszawskiej, jednego z największych, najcenniejszych i najlepiej zachowanych kompleksów zabytkowej architektury przemysłowej Warszawy z przełomu XIX i XX wieku. Poszukiwanie adekwatnego odniesienia do prestiżowego sąsiedztwa sprawiło, że podążono śladem charakterystycznej ceglanej zabudowy. Zdecydowano się na zamknięcie planowanej funkcji w kształty architektonicznie nawiązujące do historycznych form określonych prostymi bryłami. Fasady frontowe są próbą równoważenia stabilności i trwałości konstrukcji oraz dynamiki stanu gazowego. Ponadczasowa powściągliwa bryła obu budynków prezentuje wizję nowoczesnych spółek gazowych szanujących dziedzictwo i tożsamość miejsca.

Fasady obu budynków ukształtowano w podobny sposób, dzieląc je na cztery horyzontalne pasma oddzielone wyraźnie zarysowanymi gzymsami. Każde z pasm jest podzielone ślusarką okienną ujętą w dwukondygnacyjne pola. Okna pozbawiono pionowych podziałów, dzięki czemu dodatkowo podkreślają horyzontalny charakter elewacji, spotęgowany odcinkami szklanych balustrad. Ze względów kompozycyjnych oraz funkcjonalnych wybrane skrajne pola okienne są szersze. Nieprzezierne, pionowe elementy fasady odpowiadają modułowi standardowego pokoju biurowego o szerokości 2,80 m. Poszczególne przęsła oraz gzymsy wykończono ceramiczną płytką ceglaną układaną w charakterystyczny krzyżykowy wątek. Horyzontalna artykulacja elewacji w sąsiedztwie osi widokowych, podkreślona została precyzyjnie zaprojektowanym detalem architektonicznym. Gzymsy między kondygnacyjne wydobyto dzięki linii wycofanej cegły.