Odseparowano ruch pojazdów od ruchu pieszego dzięki przeniesieniu pochylni wjazdowej do północno-wschodniej części dziedzińca, równolegle do północnej oficyny pałacu Tyszkiewiczów-Potockich. Dzięki temu uwolniono przestrzeń przed budynkiem Studium Języków Obcych dla potencjalnej rozbudowy oraz umożliwiono domknięcie osiowego układu dziedzińca. W przestrzeni górnego dziedzińca umożliwiony jest jedynie dostęp pojazdów technicznych. Funkcja parkingowa zostaje całkowicie zeń usunięta. Lokalizacja pochylni przy północnej oficynie daje potencjalną możliwość korzystania z przejazdu bramowego na ul. Krakowskie Przedmieście nie zaburzając charakteru przestrzeni dziedzińca przeznaczonego całkowicie dla użytkowników pieszych.

Istniejący elipsoidalny klomb potraktowano jako pretekst to dialogu z klasycystyczną ideą założenia pałacowego. W uzupełnieniu funkcji krajobrazowej klombowi nadano funkcję siedziska tworząc z niego funkcjonalne miejsce spotkań i studenckich interakcji. Koncepcja zieleni zakłada uporządkowany, kontrolowany i ukierunkowany na podkreślenie centralności i osiowości układu rozrost zieleni wypełniającej szczeliny w posadzce. W miejscu rozebranych niefunkcjonalnych istniejących elementów zagospodarowania zlokalizowano wygodne, krajobrazowe schody pełniące funkcję komunikacyjną oraz rekreacyjną. Stopnie schodów zgrupowano jako siedziska o wysokości 45 cm nawiązując do szerokości pionowych elementów fasady budynku. Horyzontalne linie schodów mają swoja kontynuację w pionowej artykulacji budynku. Kwadratowy moduł posadzki górnego dziedzińca ma swoją kontynuację w posadzce parteru projektowanego budynku. Budynek i zagospodarowanie terenu starano się maksymalnie zunifikować, operując tym samym modułem oraz stosując te same materiały wykończeniowe wewnątrz budynku, na fasadzie, posadzce i w elementach małej architektury.